KOMPAS-3D
Tworzenie modeli produktów w programie KOMPAS-3D może być przeprowadzane za pomocą wielu metod, np. projektowanie w trybie „down-top” (korzystanie z gotowych komponentów), projektowanie metodą „top-down” (projektowanie komponentów w kontekście określonego projektu), projektowanie w oparciu o szkice rozmieszczenia (np. schemat kinetyczny) lub połączenie wybranych metod. Oferowana metoda zapewnia uzyskanie łatwo modyfikowalnych modeli powiązanych. .
System wyposażono w efektywną funkcję zarządzania projektem z obsługą kilku tysięcy podzespołów, części i produktów standardowych. System obsługuje wszystkie funkcje trójwymiarowego projektowania ciał stałych, które stały się standardem na średnim poziomie zaawansowania projektowania CAD/CAM:
- operacje „Boolean” na typowych elementach generujących kształt;
- tworzenie powierzchni;
- ustawianie skojarzeń parametrów elementów;
- tworzenie pomocniczych linii prostych i płaszczyzn, krzywych przestrzennych (linie łamane, składane i wiele linii krzywych);
- tworzenie elementów strukturalnych, np. fazowania, zaokrągleń, otworów, elementów sztywnych, płaszczy cienkościennych;
- specjalne funkcje ułatwiające tworzenie form odlewniczych, np. pochylenie w modelu, linie połączeń, zagłębienia kształtu odlewanej części (z uwzględnieniem kurczliwości);
- funkcjonalne modelowanie materiałów w arkuszach – polecenia tworzenia arkuszy, zagięć, otworów, szczelin, faz, otworów (stemplowanych) i wycięć w arkuszu, zaślepień, a także odwijania uzyskanych arkuszy (łącznie z tworzeniem schematów skojarzonych dla operacji odwijania);
- tworzenie dowolnych zestawów generowanych kształtów i komponentów złożeń;
- wprowadzanie standardowych produktów z bibliotek do modelu, tworzenie bibliotek użytkownika;
- modelowanie komponentów w kontekście złożeń, definiowanie względne poszczególnych części złożeń;
- wyznaczanie stref komponentów dopasowanych (zapewnienie możliwości automatycznego wyznaczania elementów współpracujących znacznie ogranicza czas tworzenia złożenia);
- wykrywanie zazębiających się części;
- specjalne narzędzia do ułatwiania obsługi dużych złożeń;
- możliwość elastycznego edytowania części i zespołów, łącznie z punktami charakterystycznymi;
- ponowne określanie parametrów dowolnego elementu na dowolnym etapie projektowania w celu rekonstrukcji całego modelu.
